Ik ben op Schiphol om mijn Moederdag cadeau van dit jaar te krijgen… Onze jongste dochter komt zo thuis van 10 dagen Kenia. Met een groep van onze kerk is ze via Compassion daar naartoe geweest voor een Muskathlon. Een sportieve prestatie waarmee ze geld ophalen voor de kinderen daar. Ik sluit mijn dochter zo als het goed is weer in mijn armen. Zo fijn. En hoewel mijn moeder een zware tijd doormaakt en zich dapper staande houdt, is ze er nog en gaan we bij haar en mijn vader op de koffie. weet ik hoe gezegend ik ben.
Ieder jaar besef ik dat Moederdag voor heel veel mensen anders is, confronterend kan zijn….Maar dit jaar merk ik dat ik er meer mee bezig ben. Afgelopen half jaar hebben we de uitvaarten gedaan van twee jonge kinderen, een aantal twintigers en ook meerdere moeders met kinderen onder of rond de twintig. De hele week laat mij dit al niet los.
Deze Moederdag, iedere Moederdag zijn er kinderen die dit keer niet meer naar hun moeder kunnen, ouders die hun kind niet meer vast kunnen houden, geen cadeautjes, waarvan een knuffel de grootste is.
Vandaag denk ik ook aan hen en aan al die mensen die dit al jaren niet meer kunnen ervaren om welke reden dan ook, want ik weet dat er ook ‘levend verlies’ is. Vanaf afstand geef ik hen een dikke knuffel.
Ik hoop dat ieders hart vol mag zijn met liefde vandaag en als je wel in de gelukkige omstandigheid bent om deze dag te vieren, dan wens ik je net zo’n dikke knuffel toe als die ik zo ga geven en krijgen.
Oh, en als jij iemand in je omgeving hebt voor wie deze dag minder mooi is. Stuur ze dan even een berichtje. Misschien wel met bijgevoegde foto.
Reactie plaatsen
Reacties