Gekoesterd

Na een crematie mag je in Nederland niet direct de as mee naar huis nemen. De wet schrijft voor dat je pas na een maand de as mag komen halen. Dat doen nabestaanden bijna altijd zelf. Ook de ouders van een lieve jonge jongen waar ze helaas enkele weken geleden onverwachts afscheid van moesten nemen.

Ze wilden de as halen, maar vroegen ons of wij ze wilden helpen met de as in de urn doen. Dit kon ook in het crematorium, maar dan zouden voor hen vreemde mensen dat doen. Dus we spraken af dat ze na het ophalen van de as naar ons uitvaarthuis zouden komen. Zo gezegd zo gedaan.

Ik verwachtte dat deze lieverds enorm verdrietig zouden zijn. Zoals we ze de laatste weken ook een aantal keren hadden gezien. Maar toen ze binnenkwamen straalden ze van oor tot oor. “Hij is weer bij ons”, zei moeder zacht en vader zei: “nog even en hij is weer thuis”. Dit raakte me zo enorm dat ik even niets kon zeggen. Want ik snapte ze tegelijkertijd wel en niet. Want hun zoon is niet meer tastbaar aanwezig in hun leven, maar wel overal in voelbaar. En ook al was het as. Het was weer tastbaar. Het was nog iets van hun geliefde zoon. En liefde van ouders gaat dus zo diep, dat dit een stukje blijheid gaf. Dat wat we ze juist ook zo gunden.

Ze wilden bij het vullen van de urn zijn en namen het al snel samen van ons over. Ik zei tegen vader: misschien worden je handen wel wat vies. Maar hij lachte zoals ik hem dat vanaf het sterven van zijn zoon nog niet had zien doen en zei; dat geeft niets, vroeger als ik hem verschoonde zaten mijn handen wel eens onder de poep. ”De liefdevolle lach op zijn gezicht sprak boekdelen, maar ik voelde zo veel meer. Zag zoveel meer in zijn ogen en in zijn handelen…. Hij was trots op zijn zoon. Trots op de mooie urn die ze hadden uitgezocht en trots op zijn vrouw die dit gevoel helemaal met hem deelde. Er vloeiden tranen tussen de glimlachen door. Ook bij mij en mijn collega.

En toen ze na een innige omhelzing, dankbaar bij ons weggingen dacht ik: we hebben niets hoeven doen. Ze bedankten ons maar wij moeten hen bedanken voor de liefdevolle les die wij kregen. Liefde koestert alles …