“Ik hoorde dat jij gestopt bent.”
“Gestopt?” Vroeg ik. “Ja, met de uitvaarten. Dat je ze zelf niet meer doet. ”Vol verbazing keek ik degene die dit tegen me zei aan. “Ik hoorde dat je meer bent gaan schrijven, dus daarom bent gestopt,” vertelde hij verder. Gek, hoe verhalen heel snel een eigen leven leiden. Want ja, ik ben weer meer gaan schrijven. Over een paar weken komt er een nieuw boek van me uit. En ja, ik ben weer meer gaan spreken en gaan lesgeven. Zowel over rouw en verlies als ook weer voor onze Stichting Bitja. Waarmee we christelijke conferenties etc. Organiseren. Deze dingen geven me energie en zorgen dat ik me weer op kan laden.
Om deze dingen te kunnen doen, ben ik inderdaad mijn tijd anders gaan indelen. We hebben met Beijer Uitvaartzorg namelijk het voorrecht om wekelijks door meerdere families gevraagd te worden om hen te begeleiden. Dat doen we ook met ons hele team. We doen het met ons allen. Samen. Want samen zijn we sterker, samen kunnen we meer en samen maken wij het verschil.
Ik begeleid nog steeds families. Net als mijn uitvaartleiders doen. Ik help regelmatig met verzorgen en ik spreek nog steeds tijdens uitvaarten. Maar om dat met mijn hele hart te kunnen, moet ik ook dingen doen die me weer energie geven. Dus schrijf ik, spreek ik, leef ik, laad ik weer op en geef ik. Zo houd ik het vol en geniet ik ook van mijn leven en gezin.
Maar geen uitvaarten meer doen? Hoe dan? Ik zou niet eens zonder kunnen.